Η Iskra, οι κακοήθειες και οι παρατρεχάμενοι κονδυλοφόροι της

του Γιώργου Φωτεινού

Υπό τον γλαφυρό τίτλο Το φιάσκο της συνεργασίας του Γιώργου Τράγκα με το ΕΠΑΜ, είδαμε να αναφέρεται για μια ακόμη φορά η ιστοσελίδα Iskra δια χειρός Άρη Δημητρίου στις σχέσεις του ΕΠΑΜ με τους ΕΛ.ΑΝ. του Γ. Τράγκα· τις προηγούμενες φορές ειρωνευόμενη την πιθανότητα προοπτικής συνεργασίας τους, αυτή τη φορά ειρωνευόμενη την ακύρωση της προοπτικής συνεργασίας τους. Με άλλα λόγια, όποιο δρόμο κι αν επιλέξει ένας πολιτικός φορέας για τις συνεργασίες του, είτε αποδοχή είτε απόρριψη, τα ίδια ακριβώς θα εισπράξει από την Iskra: Ειρωνείες και καυστικά σχόλια, ανάμικτα με στρεβλές ερμηνείες και μπόλικη παραπληροφόρηση. Επαιρόμενος μάλιστα ο αρθρογράφος ότι αυτός είχε προβλέψει το τι θα συνέβαινε («Όλα τούτα τα είχα περίπου προβλέψει ότι θα συνέβαιναν» όπως γράφει) και για του λόγου του το αληθές, παραθέτει όλη τη σειρά των δημοσιευμάτων του που προηγήθηκαν. Δίνοντας έτσι την αφορμή και σ’ εμένα να τις σχολιάσω αναλυτικά, αποδεικνύοντας ανάμεσα σε άλλα ότι, φυσικά, τίποτα δεν είχε «προβλέψει» εκτός ίσως από την προσδοκία στα όρια της αυτοεκπληρούμενης προφητείας της ιστοσελίδας αυτής και ποικίλων φορέων στο χώρο της αριστεράς, να μην καταφέρει να ευδοκιμήσει καμιά απόπειρα συνένωσης πολιτικών δυνάμεων σε ένα ευρύ μέτωπο αντίστασης μέσα στο λαό, αν πρόκειται να είναι «και με δεξιούς» ή αν δεν έχουν τον έλεγχο οι ίδιοι.

Ο κ. Δημητρίου και η Iskra ανήκουν σ’ αυτούς που επιχαίρουν –και δεν το κρύβουν- για την μη ευόδωση της συνεργασίας μεταξύ ΕΠΑΜ και ΕΛΑΝ. Όχι όμως συγχαίροντας το ΕΠΑΜ επειδή αρνήθηκε την προσχώρησή του στο κόμμα του Γ. Τράγκα, όχι επειδή το ΕΠΑΜ διατηρεί ακέραια την πολιτική του ταυτότητα μη δεχόμενο την αλλοίωσή του για λόγους ψηφοθηρικούς, αλλά επειδή απλά … δίνεται έτσι η ευκαιρία στην εν λόγω ιστοσελίδα να εκδηλώσει με τον πιο ακραίο τρόπο την εμπάθεια και την χαιρεκακία της έναντι του ΕΠΑΜ. Με φράσεις που «στάζουν φαρμάκι», όπως π.χ. «σε φιάσκο κατέληξε η δια τυμπάνων και ιαχών εξαγγελθείσα συνεργασία», «κωμικό ναυάγιο», «φούσκα της συνεργασίας» κλπ, ανάκατες με παραπληροφόρηση και πρόκληση ψευδών εντυπώσεων όπως «οι πομπωδώς εξαγγελθέντες μεγαλεπήβολοι στόχοι της» ή επενδυμένοι με την κατάλληλη δόση ίντριγκας για να υπάρχει και σασπένς, όπως π.χ. «οι αλληλοδιαβολές» μεταξύ των δύο κομμάτων οι οποίες «ξεπερνούν κάθε όριο», ή τα όσα δήθεν «εκστομίζονται παρασκηνιακά εκατέρωθεν για τις πρακτικές του ενός έναντι του άλλου» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, αρκούντως «αριστερής» ηθικής και δημοσιογραφικής «δεοντολογίας»!

Αναφέρομαι σε πρόκληση ψευδών εντυπώσεων και σε παραπληροφόρηση των αναγνωστών τους, εφόσον ποτέ δεν εξαγγέλθηκαν από το ΕΠΑΜ «μεγαλεπήβολοι στόχοι» και μάλιστα «πομπωδώς» όπως διατείνεται το δημοσίευμα. Αυτό που υπήρξε ήταν μια κατ’ αρχήν θετική απάντηση στην πρόταση που δεχθήκαμε από τον κ. Γ. Τράγκα για συνεργασία, όπως άλλωστε δεν την αρνηθήκαμε ποτέ σε κανέναν που συμφωνούσε στους όρους ισότιμης συνεργασίας ανάμεσα σε πολιτικά κόμματα πάνω σε θέσεις κοινής αποδοχής, με σεβασμό στην αυτοτέλεια κάθε πολιτικού φορέα. Ο κ. Τράγκας έκανε δεκτούς τους όρους αυτούς στο σύνολό τους και από κει και πέρα ήμασταν στην αναμονή των διαβουλεύσεων, αφού, πριν να προχωρήσουμε στην οποιαδήποτε εξαγγελία, έπρεπε να ολοκληρωθεί η σύνταξη μιας κοινής διακήρυξης που να θέτει τους κοινούς στόχους. Όταν το τελικό κείμενο που μας προσκομίστηκε, διαπιστώσαμε ότι αφενός δεν συνάδει με τους στόχους που αρχικά είχαμε συμφωνήσει, αφετέρου ενείχε την απαίτηση ένταξης του ΕΠΑΜ στο νεοϊδρυθέν κόμμα, ανακοινώσαμε με απόφαση έκτακτης συνόδου του οργάνου ότι «το ΕΠΑΜ δεν επιθυμεί να γίνει συνιστώσα κανενός, ούτε να προσχωρήσει σε κανένα πολιτικό σχηματισμό για λόγους ψηφοθηρίας» και συνεπώς δεν πρόκειται να το προσυπογράψουμε και το ίδιο έκαναν και άλλες πολιτικές δυνάμεις που συμμετείχαν στις αρχικές ζυμώσεις για τους όρους της συνεργασίας. Ούτε έγινε ποτέ «δια τυμπάνων και ιαχών εξαγγελία της συνεργασίας», ούτε υπήρξαν «αλληλοδιαβολές» μεταξύ μας που να «ξεπερνούν κάθε όριο» και άλλα τέτοια ευφάνταστα με τα οποία ο εν λόγω δημοσιογράφος(;) πλουμίζει το κείμενό του προκειμένου να θέλξει το φιλοθεάμον κοινό. Εάν ο κ. Δημητρίου είναι όντως δημοσιογράφος, τότε θα έχει υπόψη του ότι η εμπάθεια όπως και τα ψεύδη στην ειδησεογραφία (διότι ως είδηση παρουσιάζει το γεγονός), δεν συνάδουν με τη δεοντολογία και αποτελούν κόλαφο για όποιον ασκεί τέτοιου είδους δημοσιογραφία – εκτός κι αν είναι εθισμένος από την πρακτική των συναδέλφων του στα συστημικά μέσα που έχουν φλομώσει στη διαστρέβλωση και το ψέμα τον ελληνικό λαό τα τελευταία έντεκα χρόνια, οπότε ναι, είναι κατανοητή η περίπτωσή του. Απομένει να γίνει κατανοητό και στην Iskra για το τι είδους «φιντάνια» εκκολάπτει στους κόλπους της.

Ενδέχεται όμως να οφείλεται όλη αυτή η εμπάθεια, στην ευθιξία του Άρη Δημητρίου από τις οξείες εκφράσεις με τις οποίες καταφέρθηκε στο πρόσωπό του ο Δημήτρης Καζάκης σε προηγούμενο άρθρο του. Κατανοητό κι αυτό γιατί σε προσωπικό επίπεδο, κάθε κριτική επί των γραφομένων του, την προσλαμβάνει κανείς ενίοτε ως προσβολή οπότε και αντιδράει αναλόγως του θυμικού του – αν βέβαια του λείπει η αυτεπίγνωση για να κρίνει το δικό του γραφτό που προηγήθηκε. Διότι χειρών αδίκων ήρξατο ο κ. Δημητρίου, όταν, αναρτώντας προ τριμήνου το Δελτίο Τύπου του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου (ΕΣΣ) του ΕΠΑΜ το οποίο ενημέρωνε ότι απαντούσε κατ’ αρχήν θετικά στην πρόταση συνεργασίας, δίνοντας εντολή στον Πρόεδρο και στην Π.Γ. να συνεχίσουν τις διερευνητικές διεργασίες και θέτοντας παράλληλα τις βασικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί, ο «καλός» δημοσιογράφος της Iskra σκέφτηκε να πασπαλίσει την είδηση με μπόλικη γαρνιτούρα ψευδολογιών δικής του έμπνευσης, ξεπερνώντας τα όρια της κατασυκοφάντησης.

Πώς να ‘εμπλουτίσετε’ ένα δελτίο τύπου

Τι ακριβώς έκανε «εμπλουτίζοντας» την είδηση για το Δελτίο Τύπου του ΕΠΑΜ; Υποστήριξε ότι κάτι τέτοιο «προετοιμάζετο εδώ και καιρό στο παρασκήνιο» (Ερώτημα: από πότε το ΕΠΑΜ κινείται παρασκηνιακά, πότε είδε να έχουμε κινηθεί παρασκηνιακά με οποιονδήποτε, από πού έχει αυτές τις «πληροφορίες», τις πηγές των οποίων αποφεύγει να αποκαλύψει;), συμπληρώνοντας ότι δεν πρόκειται για απόφαση συνεργασίας εκ μέρους του ΕΠΑΜ, αλλά ουσιαστικά για απόφαση προσχώρησής του στο σχήμα του Γ. Τράγκα! Έγραψε συγκεκριμένα, «ερμηνεύοντας» ο ίδιος το δελτίο τύπου: «η εξαγγελία για ευνόητους λόγους δεν αφορά τόσο συνεργασία αλλά στην πράξη προσχώρηση του ΕΠΑΜ στο ιδιόμορφο, ρευστό και ετερόκλητο σχήμα Τράγκα»!

Με άλλα λόγια, ο κ. Δημητρίου αλλοίωσε συνειδητά και μετέφερε στρεβλά στους αναγνώστες του την απόφαση του ΕΣΣ, προβάλλοντάς την ως πρόθεση προσχώρησης του ΕΠΑΜ! Μήπως αυτό εννοούσε όταν έγραφε ότι αυτός είχε «προβλέψει» το τι θα συνέβαινε; Με συγχωρείτε αλλά είναι άλλο πράγμα να προβλέψει κανείς ότι θα υπάρξει μια τέτοια απαίτηση από τον συνομιλητή σου (πράγμα που ουδόλως «προέβλεψε» ο κ. Δημητρίου), και τελείως άλλο να σου προσάπτει εσένα την πρόθεση να προσχωρήσεις! Αυτήν την πρόθεση καταλόγισε στο ΕΠΑΜ, αποδίδοντας την «πληροφορία» του αυτή σε «όσους παρακολουθούσαν από κοντά τις εξελίξεις» και ενημέρωναν την Iskra, όπως ο ίδιος δηλώνει. Για το ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που «παρακολουθούσαν από κοντά τις εξελίξεις» και τις μετέφεραν στον κ. Δημητρίου, επιτρέψτε μου να επιμείνω ότι δεν πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα αλλά είναι ένα νοητικό τέχνασμα, που χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να αραδιάσει στη συνέχεια όλα τα ευφάνταστα που εμπνεύστηκε ο αρθογράφος. Ειδάλλως ας τους κατονομάσει, για να μάθουμε κι εμείς ποιοι στο καλό μπορεί να είναι αυτοί που «παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις», γνωρίζανε περισσότερα κι από εμάς, τόσο πολύ μάλιστα που γνώριζαν και τις… μύχιες σκέψεις μας να προσχωρήσουμε στο σχήμα του Τράγκα, πριν ακόμη τις σκέψεις αυτές να τις συνειδητοποιήσουμε κι εμείς οι ίδιοι! Εκτός κι αν αυτοί που «παρακολουθούσαν από κοντά τις εξελίξεις» και τον ενημέρωναν, ήταν μέντιουμ με ικανότητες διείσδυσης στα άδυτα των βαθύτερων επιθυμιών των μελών του ΕΠΑΜ! Εν τοιαύτη περιπτώσει ας το δηλώσει για να πάω πάσο και να του ζητήσω και δημόσια συγγνώμη, γιατί με την παραψυχολογία δεν είναι να τα βάζει κανείς.

Μη μένοντας όμως μόνο σ’ αυτήν την απόπειρα παραπλάνησης των αναγνωστών της Iskra περί «προσχώρησης του ΕΠΑΜ» στο σχήμα του Γ. Τράγκα, έκανε ένα βήμα περαιτέρω, ερμηνεύοντας την ανακοίνωση ως «μια μεγάλη στροφή» και υπαναχώρηση του ΕΠΑΜ «από όλες, σχεδόν, τις συγκεκριμένες εθνικές, πατριωτικές, κοινωνικές, αντιιμπεριαλιστικές και δημοκρατικές θέσεις του για την αποδέσμευση της χώρας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για το ρόλο της μεγαλοαστικής ολιγαρχίας στη χώρα μας, τον βρώμικο ρόλο της Γερμανίας και των ΗΠΑ κλπ»!

Πάλι καλά -θα μπορούσε ίσως να πει κανείς- και να είμαστε κι ευχαριστημένοι που ένα στέλεχος της Iskra και «πολιτική διάνοια», μεγέθους του Α. Δημητρίου, τουλάχιστον αναγνωρίζει στο ΕΠΑΜ ότι εμφορείται από αυτές τις θέσεις και τα προτάγματα (πράγμα που μέχρι πρότινος, οι γύρω από την Iskra κονδυλοφόροι αναγνώριζαν μόνον εαυτούς και την ΛΑΕ –πριν τους απομακρύνει απ’ τις γραμμές της- ως αντιιμπεριαλιστές, ακραιφνείς δημοκράτες, πολέμιους της Ε.Ε., της μεγαλοαστικής ολιγαρχίας κλπ). Το ότι όμως το ΕΠΑΜ υπαναχωρεί απ’ όλες αυτές τις θέσεις του, πώς και με ποιον τρόπο το συμπέρανε ο φωστήρας αυτός της δημοσιογραφίας και αποφάσισε να έχει την «πρωτιά» της «αποκάλυψης» μιας τέτοιας πρωτοφανούς είδησης στον δημοσιογραφικό χώρο; Πώς και με ποια διαδρομή εγκεφαλικών συνάψεων του πολυδαίδαλου μυαλού του, συμπέρανε ότι το ΕΠΑΜ απεμπόλησε τις θέσεις του αυτές «για να τις υποκαταστήσει με το γενικόλογο τρίπτυχο εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη», όπως με ικανότητα δαιμόνιου Σέρλοκ Χολμς ανακάλυψε και αποκάλυψε στον κόσμο ο κ. Δημητρίου;

Το ΕΠΑΜ ούτε υποκατέστησε ούτε απεμπόλησε ποτέ τις θέσεις του και τις αρχές του, ειδάλλως, είναι σαν να ισχυρίζεται ο κ. Δημητρίου ότι, π.χ., το ΚΚΕ απαρνήθηκε τις θέσεις του και τις αρχές του με το Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα και τις υποκατέστησε με το αίτημα της απλής αναλογικής, της μείωσης της τιμής του ψωμιού κατά 2 δραχμές κλπ! Ψιλά γράμματα θα μου πείτε για έναν ανιστόρητο όπως ο κ. Δημητρίου που μπλέκει μέσα στο μυαλό του το τρίπτυχο της κοινής συμφωνίας με μια άλλη πολιτική δύναμη, με τις θέσεις και τις αρχές ενός κόμματος!

Μια τέτοιας ολκής αναλήθεια, όταν την προσάπτεις αυθαίρετα σε έναν πολιτικό σχηματισμό χωρίς να προσκομίζεις κανένα στοιχείο που να στηρίζει τα περί υπαναχώρησης και υποκατάστασης των θέσεών του, δεν είναι πολιτική εκτίμηση. Ιδίως όταν την προβάλλεις εν είδει ειδησεογραφίας, σε δημόσιο μέσο που γνωρίζεις ότι πολλοί θα την διαβάσουν και ίσως να τη μεταφέρουν άκριτα σε άλλους, τότε επιτρέψτε μου να καταλογίσω ότι μια τέτοια πράξη ενέχει δόλο στις προθέσεις της. Το ερώτημα είναι πώς ανέχθηκε η σύνταξη της Iskra, μιας κατεξοχήν πολιτικής ιστοσελίδας που όχι μόνο εκφράζει συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις αλλά συγκροτεί (όπως θέλει η ίδια να εμφανίζεται) και απτό ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα, να γράφονται τέτοια ψεύδη για έναν πολιτικό σχηματισμό; Και μάλιστα όταν καμία άλλη ιστοσελίδα από τις δεκάδες που ανάρτησαν το Δελτίο Τύπου του ΕΠΑΜ, δεν αποτόλμησε ούτε καν να υπαινιχθεί το απειροελάχιστο, έστω, απ’ όσα η γραφίδα του κ. Δημητρίου επινόησε και η Iskra δημοσίευσε;

Είναι φανερό ότι όταν επιχειρείς να αμαυρώσεις με ψεύδη αυτού του είδους ένα πολιτικό κόμμα, παρουσιάζοντάς το δολίως στους αναγνώστες σου ως εξωμότη των όσων πρέσβευε κι ότι απεμπολεί τις θέσεις του για εκλογικά οφέλη, δεν είναι απλά εξαπάτηση. Είναι συκοφαντία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Γκαίμπελς προκειμένου να αμαυρώσει στην κοινή γνώμη τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αυτό έκανε η ιστοσελίδα Iskra δια χειρός Άρη Δημητρίου και αν κάποιος διαφωνεί στο ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για να εκτεθεί δημοσίως το ΕΠΑΜ, είναι ακραιφνώς γκεμπελική, ας επιχειρηματολογήσει περί του αντιθέτου. Εδώ είμαστε για να του απαντήσουμε!

Η απάντηση του Δημήτρη Καζάκη

Με αφορμή το απαράδεκτο αυτό δημοσίευμα, απάντησε ο Δ. Καζάκης με ένα μεγάλο σε έκταση άρθρο του, πλούσιο σε ιστορικο-πολιτικές αναφορές, τονίζοντας ότι «το δημοσίευμα αυτό είναι μια καλή ευκαιρία να δείξουμε, ακόμη και στους πιο συμπλεγματικούς, πού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η ιδεοληψία όσων κοιτούν αφ’ υψηλού το λαό και ασκούν πολιτική για την πάρτη τους». Στην απάντησή του εκείνη δεν απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά στον κ. Δημητρίου, χαρακτηρίζοντας τη γραφίδα του ως την «επιτομή του γκεμπελισμού», τεκμηριώνοντας τον χαρακτηρισμό αυτόν με αποσπάσματα από το Ημερολόγιο του Γκαίμπελς που αποδεικνύουν την ταύτιση της μεθοδολογίας και επεξηγώντας ότι: «Στην τοποθέτηση αυτή έχουμε όλα τα γνωστά κλισέ του γκεμπελισμού. Πρώτο απ’ όλα τη φτηνή συνωμοσιολογία και τη γοητεία της ίντριγκας στο παρασκήνιο. Τι λέει στους αναγνώστες του ο εν λόγω κονδυλοφόρος; Δεν χρειάζεται να κουράζετε το μυαλό σας, ούτε πρέπει να δώσετε σημασία στο τι αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση του ΕΠΑΜ, η οποία προφανώς είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου», διότι πράγματι αυτό έκανε ο κ. Δημητρίου: προκαταλάμβανε τις εντυπώσεις του αναγνώστη, έτσι ώστε να «διαβάσει» την ανακοίνωση του ΕΠΑΜ με τα «γυαλιά» και την οπτική της καχυποψίας που έντεχνα εκείνος τον καθοδηγούσε στην εισαγωγή του. Εκφράζοντας παράλληλα την έκπληξή του ο Δ. Καζάκης για το ότι ένα τέτοιο παραπλανητικό και κατάπτυστο δημοσίευμα αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Iskra και δηλώνοντας: «Μια ιστοσελίδα για την οποία – πρέπει να ομολογήσουμε – τρέφαμε μια κάποια εκτίμηση, παρ’ όλες τις επιμέρους διαφωνίες μας. Οφείλουμε, λοιπόν, να ομολογήσουμε ότι δεν περιμέναμε μια τέτοια ασφαλίτικη και γκεμπελική επίθεση από δημοσίευμα της iskra. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ήθος, το ποιόν και η καταγωγή του συγκεκριμένου δημοσιεύματος δεν έχει καμιά σχέση με τον κ. Λαφαζάνη».

«Πικράθηκε» ο κ. Δημητρίου με την απάντηση αυτή και επανήλθε με νέο δημοσίευμα στην Iskra, αποκαλώντας «υβριστικό λιβελλογράφημα» το άρθρο του Δ. Καζάκη και διαμαρτυρόμενος για τις εκφράσεις του: «Τα αναγραφόμενα, μάλιστα, στο κείμενο του Δ. Καζάκη περί  “επιτομής του γκεμπελισμού“  και περί “ασφαλίτικης  έμπνευσης’’ για το συγκεκριμένο δημοσίευμά μου, παραπέμπουν σε σκοτεινούς πολιτικούς χρόνους» όπως γράφει… Κατανοητό μεν να νοιώθει προσβεβλημένος κάποιος όταν του προσάπτεις τέτοιους χαρακτηρισμούς που είναι καταδικασμένοι στην κοινή συνείδηση, αξιοθαύμαστη όμως η αναισθησία, η έλλειψη επίγνωσης για τις πράξεις τους και ο κυνισμός ορισμένων πολιτικών παραγόντων και παρατρεχάμενων, και δη της αριστερής διανόησης. Που αδιαφορώντας για τις πρακτικές τους, τον δόλιο τρόπο χειραγώγησης των αναγνωστών τους, τις καχυποψίες που επιδιώκουν να προκαλέσουν για πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες νοιώθουν να τους διακατέχει αντιπαλότητα μη διστάζοντας να τις κατασυκοφαντούν, κραυγάζουν ότι «σε σκοτεινούς πολιτικούς χρόνους» δεν μας οδηγούν αυτές οι γκεμπελικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν, αλλά… ο χαρακτηρισμός τους ως γκεμπελικές! Αυτήν την υποκριτική στάση κράτησε ο κ. Δημητρίου, που μπορεί μεν να επιχειρεί τη χειραγώγηση της σκέψης των αναγνωστών της Iskra, να εμφυτεύει τεχνηέντως καχυποψίες για το ΕΠΑΜ και να το συκοφαντεί με ψεύδη δικής του επινόησης, αλλά την ευθύνη για τους «σκοτεινούς πολιτικούς χρόνους» που μας οδηγούν οι μεθοδεύσεις αυτές, τη ρίχνει στα θύματα της γραφίδας του όταν συμβεί να αντιδρούν στις πρακτικές του! Πράττοντας σαν γκεμπελίσκος αφού την ίδια ακριβώς μέθοδο υποδείκνυε και ο γνωστός μαιτρ της προπαγάνδας για να σπιλώνει όποιο κόμμα στόχευε, ρίχνοντάς του και το φταίξιμο της έντασης που ο ίδιος είχε προκαλέσει. Τι να πεις μετά απ’ αυτό; Ω της αριστερόφρονης υποκρισίας και του πολιτικού παχυδερμισμού!

Περί ΕΑΜ, δεξιάς – αριστεράς και τρίπτυχου

Βρέθηκε όμως σε δύσκολη θέση ο κ. Δημητρίου γιατί στο άρθρο του ο Δ. Καζάκης, έδωσε απάντηση σε δύο ζητήματα που προβλημάτιζαν πολλούς την περίοδο εκείνη, κυρίως από το χώρο της αριστεράς: Αφενός για ποιο λόγο να κάνει το ΕΠΑΜ, έστω κατ’ αρχήν δεκτό, το αίτημα συνεργασίας από ένα σχήμα που κινείται στο χώρο της δεξιάς (και για ορισμένους, στο χώρο «της ακροδεξιάς»: «το οποίο πολλοί κατατάσσουν στον πέραν της ΝΔ χώρο» όπως έγραφε και το εν λόγω δημοσίευμα της Iskra για το σχήμα που έφτιαχνε ο Γ. Τράγκας)· και αφετέρου, για ποιο λόγο να θέσουμε ένα τόσο «γενικόλογο τρίπτυχο» ως σκοπό της κοινής συνεργασίας, γιατί δηλ. να μην εξειδικεύσουμε σε πιο συγκεκριμένες και απτές θέσεις και στοχεύσεις και όχι σε γενικόλογες «συνθηματολογικές» αναφορές;

Ανέπτυξε λοιπόν στο άρθρο του ο Δ. Καζάκης, τους όρους στη βάση των οποίων επιβάλλεται να συγκροτηθεί σήμερα μια συμμαχία πολιτικών δυνάμεων με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και υποτέλειας. Εξηγώντας ότι οι όροι αυτοί, θα πρέπει να είναι ανάλογοι με εκείνους που συγκροτήθηκε το ΕΑΜ επί ναζιστικής κατοχής, δηλαδή πέρα και πάνω από ιδεολογισμούς και κομματικούς διαχωρισμούς, συσπειρώνοντας δυνάμεις από όλο το φάσμα των ιδεολογικο-πολιτικών καταβολών έτσι ώστε, με κυρίαρχη συγκολλητική ουσία τον δημοκρατικό πατριωτισμό, να επιτευχθεί η υπέρβαση του διαχωρισμού δεξιά – αριστερά μέσα στο λαό. Και ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο κάτω από ένα «γενικόλογο τρίπτυχο», στο οποίο να μπορούν να συμφωνήσουν όλες οι δυνάμεις και το οποίο παράλληλα να απηχεί τα πιο επείγοντα και καθοριστικά καθήκοντα της αναμέτρησης της κοινωνίας με το καθεστώς – όπως ακριβώς είχε πράξει τότε το ΕΑΜ που ανδρώθηκε, κατορθώνοντας τη συσπείρωση περί των δύο εκατομμυρίων Ελλήνων και Ελληνίδων στις οργανώσεις του σύμφωνα με τα αρχεία και τις εκτιμήσεις των ιστορικών, χωρίς να κάνει διακρίσεις αν τα μέλη αυτά που συνέρρεαν στις γραμμές του ήταν δεξιοί, αριστεροί, κομμουνιστές, βενιζελικοί, βασιλόφρονες ή ακόμη και τεταρτοαυγουστιανοί κλπ στις πολιτικές καταβολές τους.

Βρέθηκε σε δύσκολη θέση ο κ. Δημητρίου γιατί αφενός δεν μπορούσε να εμφανίσει τον εαυτό του ως αντιτιθέμενο με τις αρχές του ΕΑΜ –αφού και η Iskra «τις παραδόσεις του ΕΑΜ» κόπτεται ότι φέρει στις ιδεολογικές αποσκευές της- περί συσπείρωσης όλων των πατριωτών, ανεξαρτήτως του πολιτικού ή ιδεολογικού τους παρελθόντος. Αφετέρου επειδή είχε ήδη εκτεθεί, απαξιώνοντας στο προηγούμενο δημοσίευμά του ως κάτι τετριμμένο «το γενικόλογο τρίπτυχο εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη», παρουσιάζοντάς το σαν ένα σύνηθες και κοινότοπο κλισέ «στο οποίο αναφέρονται όλα σχεδόν τα κόμματα, ανεξαρτήτως της πολιτικής που ακολουθούν στην πράξη» όπως είχε γράψει με εμφανή την πρόθεση υποβάθμισής του. Η εκτενής όμως αναφορά του Δ. Καζάκη στο απαντητικό του άρθρο, υπενθύμιζε ότι το τρίπτυχο αυτό αποτελούσε την πεμπτουσία των στόχων του ΕΑΜ που μπολιάζοντας έκτοτε τη συλλογική μνήμη, συσπείρωνε στις επόμενες δεκαετίες, μέσα από τα διαχρονικά αυτά αιτήματα, τεράστια τμήματα του ελληνικού λαού.

Διαπίστωνε δηλ. ο κ. Δημητρίου ότι η αναφορά αυτή του Δ. Καζάκη για τους όρους συγκρότησης μιας συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων με όρους εαμικούς, εκμηδένιζε πλήρως όλα όσα ισχυριζόταν στο προηγούμενο δημοσίευμά του, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο απέναντι στους αναγνώστες του για τα όσα είχε γράψει «ερμηνεύοντας» με τον γνωστό τρόπο που περιγράψαμε το δελτίο τύπου του ΕΠΑΜ. Προκειμένου να μην βρεθεί «στο καναβάτσο», ο κ. Δημητρίου έκανε έναν «έξυπνο ελιγμό» αξιοποιώντας τον μόνο πρόσφορο τρόπο που του απέμενε για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση: Συμφωνώντας σε όλα όσα ανέπτυσσε ο Δ. Καζάκης στο άρθρο του περί της συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου! Όχι μόνον αλλά υπερθεματίζοντας και ο ίδιος για την αναγκαιότητα ύπαρξης «ενός νέου ΕΑΜ» όπως τόνιζε, το οποίο «θα μπορέσει να ενώσει πέρα και πάνω απ’ αυτά όλο τον ανιδιοτελή πατριωτικό και δημοκρατικό κόσμο κάτω απ’ τις σημαίες της Εθνικής, της Οικονομικής και Κοινωνικής απελευθέρωσης», απαριθμώντας τα χαρακτηριστικά και τις στοχεύσεις που θα πρέπει να έχει, σε έκταση που καταλαμβάνουν μια ολόκληρη παράγραφο στο άρθρο του! Το διαβάζεις με έκπληξη, το ξαναδιαβάζεις και λες «βρε μπας και το παρεξηγήσαμε το παιδί; Μπας κι είναι Επαμίτης ή οπαδός του Καζάκη και δεν το ’χαμε καταλάβει;». Τέτοια ενθουσιώδη αναφορά για «τον ανιδιοτελή πατριωτικό και δημοκρατικό κόσμο», τέτοια ταύτιση με τις θέσεις του ΕΠΑΜ για τη δημιουργία ενός ενωτικού μετώπου, σπάνια συναντάς! Το ξανακοιτάς πιο προσεκτικά και… σου ’ρχεται η κεραμίδα κατακέφαλα!

Περί ‘νέου ΕΑΜ’ και… Τσιριμώκων

Διότι ναι μεν, συνηγορούσε και επαύξανε ο κ. Δημητρίου σε όλα όσα ανέπτυσσε ο Δ. Καζάκης για τη δημιουργία ενός πλατιού λαϊκού μετώπου στο πλαίσιο μιας ευρείας συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων, έβαζε όμως και ένα… «όμως»! Διότι αυτό σημαίνει «ευφυής ελιγμός»: Να δοθεί η εντύπωση στον αναγνώστη σου ότι, π.χ., «ακριβώς αυτά πρεσβεύω κι εγώ, όμως με την εξής προϋπόθεση την οποία μπορεί μεν να την αποφεύγει ο Καζάκης ή να καμώνεται ότι την παραβλέπει, αλλά αποτελεί ωστόσο την ειδοποιό διαφορά μας για τον τρόπο που βλέπουμε τη δημιουργία του νέου ΕΑΜ, γι αυτό και η διαφωνία μου μαζί του και με το ΕΠΑΜ».

Ποιο ήταν το δικό του «όμως»; Η εξής εκπληκτική προϋπόθεση: «Μιας και ο Δ. Καζάκης αναφέρθηκε στο ΕΑΜ» γράφει ο Α. Δημητρίου, «θέλω να τονίσω καταλήγοντας ότι πράγματι και το έχω αναφέρει πολλές φορές, ο τόπος χρειάζεται επειγόντως ένα νέο σύγχρονο και φωτισμένο ΕΑΜ χωρίς, όμως, Τσιριμώκους και χωρίς Βάρκιζες»!

Εδώ είναι που μένεις «στήλη άλατος» σαν τη γυναίκα του Λωτ κι αρχίζεις να αναρωτιέσαι για το επίπεδο ευφυΐας του ανθρώπου. Διότι τα ερωτήματα γεννώνται αβίαστα. Τι εννοεί εδώ ο ποιητής; Μήπως ότι αυτοί που συγκρότησαν το ΕΑΜ το 1941, έκαναν το μέγα λάθος να μην μαντέψουν το τι θα έκανε μετά από 24 χρόνια ο Τσιριμώκος, έτσι ώστε να του κλείσουν εξ’ αρχής και χωρίς δεύτερη κουβέντα την πόρτα; (Ο Ηλίας Τσιριμώκος ήταν ένας εκ των βασικών συνιδρυτών του ΕΑΜ που ωστόσο συμμετείχε στην αποστασία του 1965, χριζόμενος πρωθυπουργός για βραχύ χρονικό διάστημα). Μήπως καταλογίζει στον Ηλία Τσιριμώκο την ευθύνη για τη συμφωνία της Βάρκιζας, ως εκ τούτου πιστεύει ότι χωρίς εκείνον οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές κι άρα γι αυτό σήμερα θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τους «Τσιριμώκους»; Μα όσο ανιστόρητος και αν είναι κανείς, γνωρίζει τουλάχιστον ότι σύσσωμη η τότε ηγεσία του ΚΚΕ είχε πάρει την απόφαση αυτή και οι όποιες ευθύνες μπορεί να αποδώσει κανείς στον Τσιριμώκο είναι απειροελάχιστες έως μηδαμινές. Μήπως εννοεί ότι άνθρωποι σαν τον Γιώργο Τράγκα θα διεισδύσουν ως «Τσιριμώκοι» στο «νέο ΕΑΜ» του κ. Δημητρίου, συνεπώς θα πρέπει να τους αποκλείσουμε από τώρα για να διασφαλίσουμε μην μας προδώσουν μετά… από 25 χρόνια; Και για να σοβαρευτούμε, ας γνωρίζει ο κ. Δημητρίου ότι ο Ηλίας Τσιριμώκος, παρά τη στάση που είχε στις πολιτικές εξελίξεις ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, εντούτοις αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα συνεκτικά στοιχεία της συγκρότησης του ΕΑΜ, ειδικά στον πρώτο και καθοριστικότερο χρόνο της δημιουργίας του. Καθέναν τον κρίνεις με την προσφορά του τη δεδομένη στιγμή και όχι με την πολυτέλεια της μελλοντικής γνώσης της κατοπινής πορείας του, γιατί τέτοια πολυτέλεια δεν υφίσταται στον τρέχοντα ιστορικό χρόνο παρά μόνο για τους ανιστόρητους.

Ποια είναι τα κριτήρια λοιπόν για να κρίνουμε το τι θα κάνει κάποιος δύο ή δυόμιση δεκαετίες αργότερα, έτσι ώστε να φροντίσουμε να αποκλειστούν οι ενδεχόμενοι «Τσιριμώκοι» από το ιδανικό «νέο ΕΑΜ» που ο κ. Δημητρίου έχει κατά νου; Μήπως τον κάθε έναν που θα θέλει να αγωνιστεί στις γραμμές ενός τέτοιου ενωτικού μετώπου, θα πρέπει να του κάνουμε medium-control με χαρτορίχτρες και καφετζούδες για να μας αποκαλυφθεί το τι θα πράξει μετά από 20 ή 25 χρόνια; Με συγχωρείτε για το σαρκασμό αλλά αν μπορεί κάποιος να μας διαφωτίσει τι σημαίνει επί του πρακτέου το ότι «ο τόπος χρειάζεται επειγόντως ένα νέο σύγχρονο και φωτισμένο ΕΑΜ χωρίς, όμως, Τσιριμώκους και χωρίς Βάρκιζες», τον παρακαλώ να το κάνει. Διότι αυτό και μόνον αυτό το επιχείρημα προβάλλει ως ειδοποιό και καθοριστική διαφορά από τις θέσεις του ΕΠΑΜ για τη δημιουργία μιας μετωπικής συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων.

Ας μην τον λοιδορούμε όμως. Ίσως να έχει δίκιο ο κ. Δημητρίου να θέλει να είναι προσεκτικός για το ποιοι θα εισχωρήσουν στο «νέο ΕΑΜ» που ονειρεύεται, γιατί μην ξεχνούμε ότι «πολλά έχουν δει τα μάτια του», και τα δικά του και των συντρόφων του της Iskra από τους «Τσιριμώκους» που έθρεφαν στους κόλπους τους. Διότι «Τσιριμώκος» τους βγήκε ο Αλέξης Τσίπρας, «Τσιριμώκοι» τους βγήκαν οι σύντροφοί τους στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν άδικο λοιπόν να φυσούν και το γιαούρτι. Θα μου πείτε, επί χρόνια ολόκληρα και μέχρι τον Ιούλιο του ’15, έπιναν νερό κι ορκίζονταν στο όνομα αυτών των Τσιριμώκων και μέχρι τον Αύγουστο του ’15 στηρίζανε σταθερά μια κυβέρνηση Τσιριμώκων, τώρα θυμήθηκαν να θέσουν όρους για τους Τσιριμώκους; Αν και θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μπροστά στο έγκλημα που διαπράχθηκε ενάντια στον ελληνικό λαό και τη χώρα το 2015, η αποστασία του Ηλία Τσιριμώκου μισό αιώνα πριν, είναι παρωνυχίδα. Όπως να μην ξεχνάει και ο κ. Δημητρίου ότι το έγκλημα εκείνο του 2015, συντελέστηκε με την αμέριστη στήριξη των συντρόφων του της αριστερής πλατφόρμας, του αριστερού ρεύματος, της Iskra, της κατοπινής ΛΑΕ και όλων εκείνων που μέχρι τώρα δεν είχανε την τσίπα να πουν έστω ένα συγγνώμη στον ελληνικό λαό για την ανοχή που επέδειξαν επί ένα ολόκληρο επτάμηνο, μετέχοντες μάλιστα από θέσεις υπουργικές στην κυβέρνηση των Τσιριμώκων. Με την ενδοτικότητα που έδειξαν στηρίζοντας επί μήνες μια ολέθρια για τον ελληνικό λαό κυβέρνηση, ο Τσιριμώκος τους μάρανε και ο Γιώργος Τράγκας!

Αμ τις ‘Βάρκιζες’ τι τις ήθελε;

Εκτός από «Τσιριμώκους», ο κ. Δημητρίου δηλώνει ευθαρσώς ότι θα πρέπει να είναι «και χωρίς Βάρκιζες» το νέο ΕΑΜ που έχει κατά νου. Επειδή ο όρος Βάρκιζα έχει ταυτιστεί με τη συνθηκολόγηση, την καθυπόταξη και εν πολλοίς την προδοσία ενός ισχυρού μέχρι τότε λαϊκού κινήματος, προκαλεί απορία το γιατί να το θέτει ως προϋπόθεση κάτι τέτοιο ο κ. Δημητρίου, και μάλιστα εν είδει αντίθεσης και διαφοροποίησης στα όσα ανέπτυσσε στο άρθρο του ο Δ. Καζάκης. Του προκλήθηκε μήπως η εντύπωση ότι ο Καζάκης ή το ΕΠΑΜ διαφωνούν; Ή μήπως θεωρεί ότι συνεργασίες με κόμματα όπως του Γ. Τράγκα, ανοίγουν το δρόμο για νέες Βάρκιζες; Αν πάντως το νομίζει αυτό, θα πρέπει να του υπενθυμίσουμε ότι για την «Βάρκιζα» της εποχής μας -όπως αποκαλέστηκε από πολλούς η προδοσία του δημοψηφίσματος του ελληνικού λαού και στη συνέχεια η ψήφιση του τρίτου μνημονίου- δεν φέρει καμιά ευθύνη κανένας Τράγκας, όπως δεν φέρει ευθύνη ούτε η τεράστια πλειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων που ψηφίσανε με σθένος και παρρησία ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015.

Αν λοιπόν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του ο κ. Δημητρίου, θα πρέπει στο «νέο σύγχρονο και φωτισμένο ΕΑΜ» που ονειρεύεται και το οποίο το θέλει χωρίς Τσιριμώκους και χωρίς Βάρκιζες, να αποκλείσει όλους εκείνους που έβαλαν «πλάτες» στη Βάρκιζα της εποχής μας. Όλους εκείνους που ενώ τους φωνάζαμε μαζικά, με όση δύναμη είχαμε έξω απ’ τη βουλή να ρίξουν την κυβέρνηση των Τσιριμώκων, εκείνοι από τις βουλευτικές τους θέσεις δήλωναν ότι την στηρίζουν! Όλους εκείνους που καλυπτόμενοι πίσω από το άλλοθι ότι δεν συγκατατέθηκαν στο τρίτο μνημόνιο, του προσέδωσαν πολιτική και ηθική νομιμοποίηση λαμβάνοντας μέρος στην ψήφισή του στη βουλή! Συμμετέχοντας εν γνώσει τους σε ένα παιχνίδι σικέ αφού γνώριζαν ότι θα εγκριθεί χωρίς ενδοιασμούς από όλα τα εθελόδουλα κόμματα του κοινοβουλίου, συνεπώς η μη ψήφισή του από τους ίδιους δεν προσέφερε καμιά ωφέλεια στον ελληνικό λαό. Ωφέλεια θα μπορούσαν να προσφέρουν, και μάλιστα καίρια και καθοριστική, εάν έριχναν την κυβέρνηση τότε, εκείνη τη στιγμή, εκείνες τις μέρες της προδοσίας και καλούσαν σε έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στους εκβιασμούς των πατρώνων της Ε.Ε. και των ντόπιων ανδρεικέλων τους. Τότε ακόμη, που τα αίματα ήταν ξαναμμένα και ο λαός είχε ορθώσει το ανάστημά του για άλλη μια φορά πανηγυρίζοντας μια νίκη που τη θεωρούσε δεδομένη. Τότε που χρειαζόταν μια επώνυμη και αναγνωρίσιμη πολιτική ηγεσία, με το κύρος μάλιστα των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού στο κοινοβούλιο, να βγει με τόλμη μπροστά αναλαμβάνοντας τα ρίσκα, με ένα και μόνο σύνθημα: Να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τα μνημόνια, την εξαθλίωση και την υποτέλεια, για να την ακολουθήσει όλο εκείνο το θηριώδες ποσοστό του λαού που αδιαφορώντας για την τρομοκράτηση και τις πιέσεις που δεχόταν, ψήφιζε ολόψυχα ΟΧΙ και γέμιζε με ενθουσιασμό δρόμους και πλατείες.

Αντί γι αυτό, τι έκαναν οι σύντροφοι του κ. Δημητρίου; Τι έκαναν οι της αριστερής πλατφόρμας, του αριστερού ρεύματος, της Iskra και όλο το βουλευτικό δυναμικό της κατοπινής ΛΑΕ, την ώρα που ήταν φανερό ότι η ψήφιση του μνημονίου που ερχόταν, οδηγούσε τη χώρα στη σύνθλιψη της πρέσας και το λαό μας στις λεπίδες της κρεατομηχανής; Όχι μόνο δεν βγήκανε μπροστά να ηγηθούν καταγγέλλοντας απερίφραστα το έγκλημα που συντελούνταν μπρος στα μάτια τους, όχι μόνο νομιμοποίησαν το μνημόνιο λαμβάνοντας μέρος στην ψήφισή του, αλλά και συνέχισαν να στηρίζουν απροκάλυπτα την κυβέρνηση των Τσιριμώκων τους με τις περιβόητες δηλώσεις των κορυφαίων και επωνύμων στελεχών τους: «Δεν ψηφίζουμε αλλά στηρίζουμε»!

Η προδοσία λοιπόν, σε έκταση επιπτώσεων για τον ελληνικό λαό μιας νέας Βάρκιζας, είχε συντελεστεί τότε. Όχι από εκείνους που ψηφίσαν το μνημόνιο, γιατί εκείνοι ήταν προσκυνημένοι από την πρώτη μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, συνεπώς έπραξαν κατά συνείδηση: τη συνείδηση του δωσίλογου. Αλλά από εκείνους που καλύφτηκαν πίσω από σαθρά άλλοθι, μην τολμώντας να κάνουν αυτό που επέβαλε η αναγκαιότητα και το καθήκον τους, έχοντας ωστόσο την αμετροέπεια να ζητήσουν και πάλι τη στήριξη της λαϊκής ψήφου για την ανικανότητα και την αδράνεια τους. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, ο λαός τους έστειλε εντέλει στα αζήτητα όπου και ανήκουν.

Εφόσον λοιπόν θέτει ως προϋπόθεση ο κ. Δημητρίου για το νέο ΕΑΜ να είναι «χωρίς Τσιριμώκους και χωρίς Βάρκιζες», ας αποδείξει ότι είναι πράγματι συνεπής μ’ αυτή τη θέση του που προβάλλει δημοσίως. Δηλώνοντας, π.χ., ότι δεν μπορεί να έχουν θέση σ’ αυτό το νέο ΕΑΜ που οραματίζεται, εκείνοι που νομιμοποίησαν τη νέα Βάρκιζα με την ανοχή τους. Εκείνοι που παρέμειναν αδρανείς στα βουλευτικά τους έδρανα, στηρίζοντας τη νέα μνημονιακή πραγματικότητα που ξημέρωνε για τον ελληνικό λαό. Εκείνοι που αποδείχθηκαν επιρρεπείς στις Βάρκιζες. Ώσπου να βρει την τόλμη και την εντιμότητα ο κ. Δημητρίου να το κάνει αυτό, ας πάψει να μας κουνάει το δάχτυλο.

Η «αριστερά» του κ. Δημητρίου

Θα διαμαρτυρηθεί και πάλι ο κ. Δημητρίου ότι «για λίγες παραγράφους» που έγραψε δέχθηκε ως απάντηση ένα μακρόσυρτο κείμενο, όπως είχε διαμαρτυρηθεί και για την απάντηση του Δ. Καζάκη. Μα μήπως αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε; Από την εποχή ακόμη που οι πληττόμενοι από το δηλητήριο του Γκαίμπελς, κατανάλωναν τόνους μελάνης για να ανασκευάσουν τις λίγες γραμμών συκοφαντίες που δέχονταν; Διότι η συκοφαντία δεν θέλει πολλά, αρκούν δυο-τρεις φράσεις για να ενσταλάξεις στην κοινή γνώμη το δηλητήριο σου, είτε αυτό προερχόταν από τον Γκαίμπελς είτε προέρχεται από τους τωρινούς γκεμπελίσκους. Ειδικά όταν την μαρινάρεις με φαντασιοκοπίες και παραπληροφόρηση προκειμένου να δώσεις την εντύπωση του πολυπράγμονα και να προσδώσεις πολιτική υπόσταση στο ανύπαρκτο ανάστημά σου. Το να λοιδορεί κάποιος τον Τράγκα είναι εύκολο όταν δεν κοιτιέται ο ίδιος στον καθρέφτη του. Πότε όμως, ποια απόπειρα συνεργασιών στους χώρους που κινείται η Iskra, δεν κατέληγε πάντοτε σε παρόμοιες απαιτήσεις όπως αυτές που έθεσε εν τέλει και ο Γ. Τράγκας; Πότε ευδοκίμησε μια πρωτοβουλία της Iskra, της αριστερής πλατφόρμας ή της ΛΑΕ που ξεκινούσαν πάντοτε με διακηρύξεις και μεγαλοστομίες περί της συγκρότησης ενός νέου ΕΑΜ, για να καταλήξουν εντέλει σε αποκλεισμούς δυνάμεων, είτε επειδή τους φαίνονταν «πολύ δεξιές» ή «πολύ πατριωτικές», είτε επειδή, όπως συνέβαινε με το ΕΠΑΜ, διαπίστωναν ότι ο ρηξικέλευθος λόγος του διεμβόλιζε τον δογματικό συντηρητισμό τους; Με συνέπεια το βάλτωμα κάθε απόπειρας, την ίδια στιγμή που ο εχθρός επελαύνει και η χώρα πνέει τα λοίσθια. Πότε ενδιαφέρθηκαν πραγματικά όλοι αυτοί για ένα νέο ΕΑΜ, βάζοντας στην άκρη τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, την υπεροχή του δικού τους γκρουπούσκουλου και τα ιδεοληπτικά αποσαρίδια που έχουν στο κεφάλι τους;

Το ΕΠΑΜ δεν θα απολογηθεί για την δεκτικότητά του και τη σταθερή του επιδίωξη στις συνεργασίες, έχοντας μάλιστα αποδείξει διαχρονικά αυτή τη στάση του χωρίς να λαμβάνει υπόψη αν η υποψήφια συνεργασία αφορά φορείς και χώρους οι οποίοι μπορεί να μην μας εκφράζουν ιδεολογικά. Αντίθετα, αυτοί που θα πρέπει να απολογηθούν είναι εκείνοι που βάζουν προσκόμματα ή θέτουν απαιτήσεις για να τις οδηγήσουν σε ναυάγιο. Η συνεργασία με το κόμμα του Γ. Τράγκα «πάγωσε» για τους λόγους που εξέθεσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνουμε την πόρτα στην πιθανότητα νέας προσέγγισης, όπως και δεν την έχουμε κλείσει ποτέ και για κανέναν που επιζητεί συνεργασία με όρους πατριωτικούς – δημοκρατικούς, ανεξάρτητα αν τοποθετείται στα δεξιά ή στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Αρκεί να αποδέχεται το πλαίσιο με βάση το οποίο κτίζεται, διευρύνεται και επεκτείνεται από πέρυσι η Συμμαχία των πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών φορέων στην οποία έχει εντάξει τις δυνάμεις του και το ΕΠΑΜ, δηλ. το πλαίσιο της ισότιμης συνεργασίας ανάμεσα στις συνεργαζόμενες δυνάμεις, πάνω σε θέσεις κοινής αποδοχής, με σεβασμό στην πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια κάθε πολιτικού φορέα.

Ειλικρινά δεν μας ενδιαφέρουν όσοι διαφωνούν με την σταθερή αυτή πολιτική μας στο θέμα των συνεργασιών, ούτε όσοι μας στέλνουν διαμαρτυρίες επειδή ο τάδε ή ο δείνα είναι «πολύ αριστερός» ή «πολύ δεξιός» για τα γούστα τους, γιατί μια τέτοια απαξίωση σε πρόσωπα ή πολιτικούς φορείς, απαξιώνει στην ουσία τον κόσμο που για τον άλφα ή βήτα λόγο βρίσκει την έκφρασή του στον τάδε ή το δείνα πολιτικό φορέα. Τέτοιο δικαίωμα υποτίμησης του κόσμου δεν το έχουμε. Δεν λάβαμε υπόψη τις αντιδράσεις που δεχθήκαμε για τον Γιώργο Τράγκα, όπως δεν λάβαμε υπόψη και τις αντιδράσεις που είχαμε δεχθεί όταν μας προσέγγισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, είτε ως επικεφαλής της ΛΑΕ είτε αργότερα, όταν απέμεινε μόνος με την Iskra. Παρόλο που οι αντιδράσεις ήταν τότε εντονότερες, όχι από δεξιούς αλλά από απλό κόσμο που είχε σιχαθεί τα ήξεις-αφίξεις και τα «ναι μεν αλλά» του πολιτικού αυτού προσωπικού, του προερχόμενου από τα κοινοβουλευτικά και τα υπουργικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και θα την αρνηθούμε σε κανέναν από αυτούς εφόσον δεχθεί το πιο πάνω πλαίσιο, παρόλη την απαράδεκτη στάση που κράτησαν στην επίμαχη και καθοριστική για τις τύχες του λαού περίοδο. Διότι προτιμάμε να μείνουμε αταλάντευτοι στη βασική μας θέση περί συσπείρωσης όλων των δυνάμεων, διατηρώντας ζωντανές τις αρχές που εμφορούνταν το ΕΑΜ, και όχι να δίνουμε αφορμές για διχαστικές διενέξεις μέσα στο λαό.

Δεν πρόκειται όμως να ανεχθούμε υποδείξεις από το χώρο αυτό για τη σταθερή και αταλάντευτη πολιτική μας στη δημιουργία του ενωτικού παλλαϊκού μετώπου. Ειδικά από αυτούς που εκτός από την ενδοτικότητα που έδειξαν τότε, συνέχισαν έκτοτε τον συμβιβασμό τους σε όλες τις επιλογές της εξουσίας. Που αδιαφόρησαν και συνεχίζουν να αδιαφορούν για την υπεράσπιση της κοινωνίας απέναντι στον πρωτοφανή ολοκληρωτισμό που βιώνει, ειδικά την τελευταία χρονιά. Που αποδέχθηκαν τον εγκλεισμό του κόσμου χωρίς να παίρνουν θέση για την απαλλοτρίωση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που άφησαν τον κόσμο ανυπεράσπιστο στο «ό,τι πουν οι γιατροί» του ΕΟΔΔΥ και των δοτών υγειονομικών επιτροπών, χωρίς να τους απασχολεί αν οι θέσεις και οι προτάσεις των γιατρών αυτών έχουν καταδικαστεί ήδη από τις Δίκες της Νυρεμβέργης. Που αποδέχονται πειθήνια τον κυβερνητικό αυταρχισμό των δήθεν «μέτρων προστασίας από την πανδημία» χωρίς να ψελλίσουν έστω μια διαμαρτυρία, πόσο μάλλον να τολμήσουν να εκφράσουνε αντίθεση. Χωρίς να τους ενοχλεί να ταυτίζονται με τις λογικές ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και να τις προβάλλουν με πρόσημα αριστερά. Εκπροσωπώντας έτσι μια αριστερά που αντί να απαιτεί να έχουν οι ίδιοι οι πολίτες το προβάδισμα των αποφάσεων για τη ζωή τους, δέχεται να επαφίεται στους «ειδικούς», και δη τους εγκάθετους, να αποφασίζουν για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών. Μια αριστερά που δεν τολμάει να αρθρώσει λόγο υπεράσπισης των εργαζομένων, αφήνοντάς τους μόνους απέναντι στους εκβιασμούς που δέχονται για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς ή τα υποχρεωτικά σελφ-τεστ. Μια αριστερά που με θράσος περισσό επαγγέλλεται «την αυτοδιάθεση του λαού», όταν δεν τολμάει να ψελλίσει καν για την αυτοδιάθεση του ανθρώπινου σώματος από τον βιασμό και τον εκβιασμό των παράνομων ιατρικών πράξεων που επιβάλλονται σ’ αυτόν το λαό.

Αυτού του είδους η «αριστερά», η κύπτουσα τη μέση και παραδομένη στις λογικές του καθεστώτος, είναι το λιγότερο αστείο να μας κουνάει το δάκτυλο. Ας φροντίσουν λοιπόν οι όποιοι κ.κ. Δημητρίου, να κοιτάξουν να συμμαζέψουν τα του οίκου τους που παραπαίει μπας και καταφέρει να αρθρώσει πολιτική πρόταση που να ανταποκρίνεται στις υπαρκτές ανάγκες του λαού και της χώρας. Εάν τους είναι πολύ δύσκολο αυτό, ας φροντίσουν τουλάχιστον να τιθασεύσουν τον γκεμπελίσκο που κρύβουν μέσα τους όταν αποπειρώνται να ασκήσουν κριτική σε άλλους. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσαν να προσφέρουν στον εαυτό τους για να μην εκτίθενται.

Ο Γιώργος Φωτεινός είναι μέλος της Π.Γ. του ΕΠΑΜ.