Μια απάντηση στο κείμενο του συν. Δ. Πατσιαρίκα για το αρθρο 8.

του Απόστολου Αρβανιτάκη.

Ξεκινώντας το άρθρο του, ο συν. Δημήτρης Πατσιαρίκας δηλώνει ότι συμφωνεί με το άρθρο 8 του καταστατικού έτσι όπως αναρτήθηκε προς συζήτηση στον προσυνεδριακό διάλογο. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Στη συνέχεια όμως τα πράγματα θολώνουν.

Γράφει ο συν. Πατσιαρίκας: «Διαβάζω κείμενα συναγωνιστών που εκφράζουν την αντίθεσή τους στην προτεινόμενη καταστατική αλλαγή με επιχειρήματα του τύπου: “Δηλαδή το κύτταρο του ΕΠΑΜ, οι πυρήνες που σήμερα τις λέμε Τ.Ο. δεν έχουν δικαίωμα να έχουν συντονιστική γραμματεία, να επεξεργάζονται σχέδιο δράσης και να έχουν την ευελιξία του να αποφασίζουν πώς θ’ αναπτύξουν την δουλειά τους στην γειτονιά και στον Δήμο που ανήκουν, παρά μόνο μέσω της Τ.Ο. Οι πυρήνες δηλαδή, δεν είναι διακριτές οργανωτικές και κατά συνέπεια πολιτικές οντότητες”».
Το απόσπασμα αυτό είναι από το δικό μου κείμενο, που είναι αναρτημένο στον προσυνεδριακό (εδώ) και είναι κατά του άρθρου 8. Αυτό, για ξεκαθαριστεί η αοριστία «διαβάζω κείμενα συναγωνιστών» κλπ. Και μετά την διευκρίνηση, γράφει ακριβώς από κάτω: «Ναι λοιπόν, ας μην έχουν οι πυρήνες συντονιστική γραμματεία τριών ατόμων από τους πέντε του πυρήνα. Σε ποιο σημείο ακριβώς δεν κατάλαβα να εμποδίζεται η όποια ανάπτυξη δουλειάς στη γειτονιά από έναν πυρήνα, τέτοιον που δεν θα έχει συντονιστική γραμματεία;».

Η δικιά του γνώμη απέναντι στην δικιά μου. Μέχρι εδώ ωραία. Φαίνεται όμως, ότι δεν του αρκούν τα παρακάτω επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την άποψη μου.

Γράφω λοιπόν στο άρθρο μου:
«Νομίζω ότι το Άρθρο 8 πρέπει να φύγει στο σύνολό του από το παρόν σχέδιο τροποποίησης του καταστατικού, αλλά και από το τελικό καταστατικό του ΕΠΑΜ για τους εξής λόγους:

1. Καταστρατηγεί την έννοια της απλότητας και της ευελιξίας των κατά τόπους οργανώσεων. Ουδετεροποιεί κάποιες τοπικές που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να καλύψουν το όριο των 15 ατόμων.
2. Κάνει πιο σύνθετο αυτό που οφείλει να είναι απλό. Ο Πρόεδρος κατ’ επανάληψη και επί σειρά ετών, μας έχει δώσει το στίγμα του ότι το καταστατικό μιας οργάνωσης όπως το ΕΠΑΜ πρέπει να είναι μικρό και να προάγει την δουλειά της Τ.Ο. και όχι να την εμποδίζει. Αυτό το είχαμε καταφέρει με το τελευταίο καταστατικό, αλλά τώρα κινδυνεύουμε να το χάσουμε πάλι.
3. Το πρόβλημα της οργάνωσης δεν είναι το πόσα μέλη έχει μια Τ.Ο. ή το αν αποκαλείται πυρήνας η Τ.Ο. Το πρόβλημα είναι ότι υπήρχαν αδρανείς Τ.Ο. είτε είχαν 5 είτε είχαν 15 άτομα. Και αδρανής Τ.Ο. είναι η οργάνωση που δεν καταθέτει σχέδιο δράσης, δεν κάνει πολιτικές παρεμβάσεις στην γειτονιά της και δεν κάνει απολογισμούς των δράσεων της. Το άρθρο 8 εμποδίζει αυτήν την διαδικασία. Αν οι Τ.Ο. δεν βγουν απ το καβούκι τους, αν δεν έρθουν σε επαφή με τον κόσμο της γειτονιάς τους, αν αυτό δεν γίνει κοινό κτήμα όλων μας, τότε είτε είμαστε 5 είτε 15 σε μια Τ.Ο. δεν παίζει ρόλο κανένα. Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε σήμερα είναι αν θα καταφέρουμε να κάνουμε αφοσιωμένη δουλειά μυρμηγκιού, πόρτα-πόρτα, μέσα στον απλό κόσμο».

Κουβέντα από τον συν. Πατσιαρίκα για τα παραπάνω. Αλλά κι αυτό είναι δικαίωμα του, αν νομίζει ότι εξυπηρετεί το σκεπτικό του κειμένου του.

Συνεχίζει λοιπόν στο δικό του άρθρο:
«Στα πλαίσια πάντα της ενισχυμένης Τ.Ο., στην οποία θα κατατίθεται ο προγραμματισμός και ο απολογισμός της όποιας δράσης ενός τέτοιου πυρήνα και που με το παράδειγμα του, όπως επίσης και με τα αποτελέσματα του θα γίνεται φωτεινό παράδειγμα για την δράση και των υπόλοιπων μελών». Δεν μας λέει όμως, τι ακριβώς τον ενοχλεί στη μέχρι τώρα λειτουργία των Τ.Ο. με λιγότερα των 15 μελών. Το ότι έχουν συντονιστική γραμματεία, την όποια ο ίδιος και το άρθρο 8 θέλουν να την αφαιρέσουν προς όφελος μια αριθμολαγνείας;

Η απάντησή του βρίσκεται λίγο παρακάτω. Λέει λοιπόν ο συν. Πατσιαρίκας:
«Μέσα δε από την σύγκληση των συνελεύσεων των διευρυμένων Τ.Ο. διευκολύνεται ο πολιτικός διάλογος που είναι απαραίτητος για την διαμόρφωση συναντίληψης μεταξύ των μελών. Πώς νομίζουμε ότι θα διαμορφωθεί το ενιαίο του μετώπου σπέρνοντας σε γειτονιές αυτόνομα Γαλατικά χωριά με διάσπαρτους καπεταναίους;».

Μάλιστα. Εδώ είναι το ζουμί.
Για ποιον λόγο μιλάει ο συν. Πατσιαρίκας για «Γαλατικά χωριά» με «καπετάνιους»; Σε ποιους αναφέρεται; Σε όλες εκείνες τις Τ.Ο. με μονοψήφιο αριθμό μελών ανά την Ελλάδα; Έχει πληροφορίες ότι όλες αυτές οι οργανώσεις είναι καπετανάτα; Είναι κριτήριο χαρακτηρισμού ως «καπετανάτο» ή «Γαλατικό χωριό» ο μονοψήφιος αριθμός μελών μιας Τ.Ο.; Δεν νομίζω να εννοεί κάτι τέτοιο ο συν. Πατσιαρίκας.

Πολύ απλά, στην Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης αναφέρεται ο συν. Πατσιαρίκας. Το λέω ευθαρσώς κι ας με διαψεύσει.

Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα όμως, για να δούμε πόσο «καπετανάτο» είναι η Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης: Πρόκειται για μια Τοπική Οργάνωση που στήθηκε με αποχώρηση 3 μελών από την Τ.Ο. Θεσσαλονίκης των 25 μελών, και την ενεργοποίηση άλλων τριών μελών που είχαν μεταφερθεί στους φίλους μετά την περιβόητη συγχώνευση που έγινε πριν από το 4^ο συνέδριο.

Τι έκανε από τη στιγμή που δημιουργήθηκε; Δύο εκδηλώσεις (μία στα Διαβατά και μία στη Νεάπολη στις 16 Μαρτίου 2017 με θέμα το εθνικό νόμισμα), τις οποίες τίμησαν ελάχιστοι ΕΠΑΜίτες, καθώς και 6 παρεμβάσεις με φυλλάδιο σε γειτονιές της δυτικής Θεσσαλονίκης. Μετά από 2,5 χρόνια που οι γειτονιές που μένουμε έμεναν «αντουφέκιστες», κάναμε ξανά την εμφάνισή μας. Πώς το κάναμε; Συστήνοντας Τοπική Οργάνωση με συντονιστική Γραμματεία, που κατάρτισε ένα στοιχειώδες σχέδιο δράσης και προσπάθησε να το υλοποιήσει. Γιατί θέλει ο συν. Πατσιαρίκας να αφαιρέσει από την οργάνωση τη δυνατότητα αυτή; Κι ο κόσμος μας θυμήθηκε, γιατί η Τ.Ο. αυτή ήταν συνέχεια της Τ.Ο. (πυρήνας τότε) Νεάπολης-Πολίχνης. Αργότερα μεταφέρθηκαν στην Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης η Αθανασία Πέτσα και Γιώργος Φωτεινός. Γιατί ο συναγωνιστής Πατσιαρίκας δεν ρωτάει τους ίδιους για ποιους λόγους ήρθαν στην Δυτική Θεσσαλονίκη; Μα φυσικά γιατί τους ξέρει! Και τους ξέρει γιατί ειπώθηκαν ευθαρσώς και εκτενώς και δημοσίως από όλους όσους το έκαναν. Κάποιοι αυτό το εξέλαβαν ως διάσπαση. Λάθος τους. Διάσπαση της οργάνωσης είναι όταν φεύγεις απ’ αυτήν κι όχι όταν προσπαθείς να την υπηρετήσεις καλυτέρα. Στη συνέχεια αποχώρησαν 2 συναγωνιστές για προσωπικούς λόγους και σήμερα είμαστε 7 άτομα.

Το τι έκαναν αυτά τα 7 άτομα τον τελευταίο χρόνο δεν χρειάζεται να το πω, το έχουμε ήδη καταθέσει ως απολογισμό στην ΟΕΣ. (Τόσο «καπετανάτο» είμαστε, που είμαστε η μόνη Τ.Ο. που έχει καταθέσει απολογισμό δράσης)… Τι εννοεί όμως ο συν. Πατσιαρίκας όταν μιλάει για καπετανάτα; Ποιο ακριβώς είναι το «καπετανιλίκι» μας που τον ενοχλεί; Μήπως δεν ήταν γνωστό το σχέδιο δράσης μας; Μήπως δεν ζητήσαμε βοήθεια για την υλοποίησή του από όλες τις Τ.Ο. και υπήρξαν σε ορισμένες περιπτώσεις συναγωνιστές που ανταποκρίθηκαν; Μήπως δεν βοηθήσαμε, όταν μας το ζήτησαν η Τ.Ο. Θερμαϊκού και η Τ.Ο. του συν. Πατσιαρίκα; Μήπως υπονομεύαμε την δράση τους; Μήπως κρύψαμε τίποτα, συνωμοτήσαμε για να υπονομεύσουμε το ΕΠΑΜ; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Απλώς κάναμε το λάθος, κάποιοι από εμάς –και συγκεκριμένα εγώ– να κάνουμε αυστηρή κριτική στην αδράνεια των υπολοίπων Τ.Ο.! Κατά τα άλλα, εφαρμόσαμε όλα τα καταστατικά και όλα τα κείμενα και όλες τις προϋποθέσεις που πρέπει κανείς να έχει για να είναι ΕΠΑΜίτης: Δουλειά στον κόσμο. Με σύστημα, συνέπεια, συνέχεια, και κυρίως αφοσίωση.

Και κάτι ακόμα. Γιατί η δράση της Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης, τον τελευταίο 1,5 χρόνο που λειτουργεί, δεν έγινε «φωτεινό παράδειγμα για τη δράση και των υπόλοιπων μελών» όπως γλαφυρά διατυπώνει ο ίδιος; Μήπως και γι’ αυτό φταίει το ότι έχει τριμελή συντονιστική Γραμματεία που τόσο επιθυμεί ο ίδιος να αφαιρέσει; Φυσικά και όχι. Μένει λοιπόν να μας το εξηγήσει.

Συνεχίζει όμως ο συν. Πατσιαρίκας με το εξής:
«Η αναβάθμιση ενός πυρήνα και η αποτελεσματικότητα της δουλειάς του μέσα στην γειτονιά, είναι αδύνατο να μην αντικατοπτρίζεται στην αύξηση του αριθμού των μελών».
Γιατί άραγε μας εγκαλεί ο συν. Πατσιαρίκας; Γιατί, παρά τη δουλειά που κάναμε, δεν γίναμε περισσότεροι; Και ποιος μπορεί να συνδέσει με αιτιώδη σχέση τη δουλειά στη γειτονιά με την αύξηση του αριθμού των μελών κι έτσι να ισοπεδώνει ό,τι έγινε μέχρι σήμερα; Η λογική του συν. Πατσιαρίκα, που την ακούω και από άλλα μέλη στη Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτει νέα μαθηματικά: 2,5 χρόνια ανυπαρξίας στις γειτονιές ισοδυναμούν με 12 παρεμβάσεις σε ένα χρόνο! Πρόκειται για τη γνωστή επιχειρηματολογία που δηλώνει τι μας περιμένει αν συρρικνωθούμε σε μια Τ.Ο., όπως το θέλει το άρθρο 8 και ο συν. Πατσιαρικας: «Ε! τι να βγαίνουμε στον κόσμο τώρα με φυλλάδια… Χαμένος χρόνος»!

Και όλα αυτά γιατί; «Η πολιτική ομογενοποίηση» λέει ο συν. Πατσιαρίκας. Θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι στις γενικές συνελεύσεις της συγχωνευμένης Τ.Ο. Θεσσαλονίκης (όταν μπορούσαμε να έχουμε απαρτία), παίρναμε αποφάσεις που μόνο ελάχιστες υλοποιούσαμε! Ξεχνά ο συν. Πατσιαρίκας το μπάχαλο που γινόταν σ’ αυτές τις συνελεύσεις, τα 6ωρα που διαρκούσαν και το κενό όλων μας όταν, φεύγοντας από αυτές, νιώθαμε –κάποιοι τουλάχιστον– ότι δεν έχουμε τι να κάνουμε; Συνελεύσεις – ψυχοθεραπείες… Γι’ αυτό και στα 2,5 αυτά χρόνια, εκτός των πλειστηριασμών και κάποιων συμμετοχών σε γενικότερες κινητοποιήσεις, το ΕΠΑΜ Θεσ/νίκης σπανίως εμφανίστηκε στον κόσμο και πάντα με δράσεις στο κέντρο της πόλης.

Γράφει ο συν. Πατσιαρίκας: «Αν πάλι το πρόβλημα βρίσκεται σε απομακρυσμένα σημεία της επαρχίας, τότε κάλλιστα μπορούμε να θέσουμε πληθυσμιακά κριτήρια, όμως από τον πίνακα των πυρήνων που απέστειλε η ΟΕΣ, με μια ματιά διαπιστώνει κάποιος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πυρήνων με μονοψήφιο αριθμό μελών βρίσκεται σε αστικά κέντρα με πάνω από είκοσι χιλιάδες πληθυσμό».

Εκτός απ’ το ότι δεν μας λέει τι εννοεί με τα «πληθυσμιακά κριτήρια», φαίνεται να θέλει σώνει και καλά να οδηγήσει τις Τ.Ο. με λιγότερα από 15 μέλη σε συγχώνευση, για να εξυπηρετηθεί, λέει, η λεγόμενη «πολιτική ομογενοποίηση».

Η πολιτική ομογενοποίηση όμως, είναι μια διαδικασία που ατσαλώνεται στην πράξη. Και αυτό, στην Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης, μπορούμε να το διαβεβαιώσουμε σε όλους τους συναγωνιστές. Το κλίμα συνεννόησης, αλληλεγγύης, συμμετοχής του καθενός αναλόγως των δυνάμεων του και του διαθέσιμου χρόνου του, είναι πράγματα που κατακτήθηκαν από τη δουλειά μας στη γειτονιά, που είναι προϊόν της οργανωτικής συγκρότησής μας και της συντεταγμένης λειτουργίας μας. Στις γενικές συνελεύσεις μας συζητάμε, αναλύουμε, σχεδιάζουμε και εκτελούμε. Τα αποτελέσματα δεν φάνηκαν ακόμη, γιατί ο χρόνος που κάνουμε αυτήν τη συστηματική δουλειά είναι λίγος, αλλά και επειδή υπάρχουν ανεπάρκειες. Μπορούμε όμως να γίνουμε καλύτεροι, πιο συνεπείς, πιο τακτικοί στην παρουσία μας και, εν τέλει, πιο πολλοί σε αριθμό. Αρκεί να μην εγκλωβιστούμε στη γραφειοκρατία και την ακαμψία μιας συγχώνευσης.
Τέλος, θέλω να πω ότι στην ιστορία του το ΕΠΑΜ Θεσσαλονίκης, όταν είχε καπετανάτα, τα είχε σε πυρήνες και τομείς άνω των 20 ατόμων! Ο συν. Πατσιαρίκας ξεχνάει τον Τομέα Δυτικής Θεσσαλονίκης με αρχηγό τον περιβόητο γιατρό, που επιχείρησε μέχρι και σωματείο φιλών του ΕΠΑΜ να κάνει με ξεχωριστό καταστατικό και διατύπωσε και δικά του προτάγματα! Τότε ο πυρήνας Νεάπολης-Πολίχνης αντιστάθηκε (όχι επαρκώς βέβαια και με μεγάλη αργοπορία) και όλη αυτή η παρέκκλιση πετάχτηκε έξω από το ΕΠΑΜ.

Ο υποφαινόμενος «καπετάνιος» κατά τον συν. Πατσιαρικα, ούτε τον παράγοντα έπαιξε τα 7 χρόνια που βρίσκεται στο ΕΠΑΜ, ούτε καμιά θέση διεκδίκησε ούτε κανένα οφίτσιο. Και ούτε τώρα θα το επιχειρήσει.

Γράφει ο συν. Πατσιαρίκας στο τέλος: «Η όποια επαφή μεταξύ των μελών έχει χαθεί, ο δε τομέας έχει να συγκληθεί πάνω από 2,5 μήνες και για τα όποια ζητήματα όπως πχ το προτεινόμενο καταστατικό, συζητούνται σε επίπεδο πυρήνων (Γαλατικά χωριά) η δεν συζητούνται».
Όλα αυτά είναι επιεικώς ανακριβή. Οι συναγωνιστές που δουλεύουν μαζί έχουν μια χαρά επαφή. Ο Τομέας δεν έχει συγκληθεί αυτούς τους 2,5 μήνες, γιατί δεν είχε τίποτα να συντονίσει σε επίπεδο πόλης ή Νομού. Όταν είχε να συντονίσει, συγκλήθηκε, για να συντονίσει και να οργανώσει, π.χ. την παρουσία μας για την 17η Νοέμβρη 2016 στην πρεσβεία των ΗΠΑ, στην κατάθεση στεφάνου την επόμενη χρονιά και σε ό,τι άλλο κλήθηκε να συντονίσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Μήπως και γι’ αυτό φταίει το γνωστό «καπετανάτο» και η τριμελής συντονιστική γραμματεία που έχει και πρέπει να μην την έχει άλλο; Ή μήπως ζήτησε ποτέ η Τ.Ο. του συν. Πατσιαρίκα να συγκληθεί Τομέας, όπως προβλέπεται από το καταστατικό, και το αρνηθήκαμε;
Ας γίνει λοιπόν ο Τομέας το σημείο όπου θα επιτευχθεί η λεγόμενη «ομογενοποίηση». Γιατί δεν δοκιμάζουμε κάτι τέτοιο;

Αρβανιτάκης Απόστολος
Συντονιστής επικοινωνίας της Τ.Ο. ΕΠΑΜ Δυτικής Θεσσαλονίκης

Υ.Γ.: Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικότατο.
Οι εκφράσεις «γαλατικά χωριά» και «Καπετανάτα», ειδικά όταν δεν αποδεικνύονται με παρουσίαση γεγονότων, είναι φράσεις προσβλητικές και απαράδεκτες. Ελπίζω ο συν. Πατσιαρίκας να τις πάρει πίσω, συναισθανόμενος την αδικία που διαπράττει απέναντι στους συναγωνιστές μιας ολόκληρης Τοπικής Οργάνωσης, αλλιώς καλείται να τις αποδείξει.