Μια στάση εδώ, για να οργανωθούμε

του Κώστα Αν. Δέδε

Αίσθηση μου είναι ότι είμαστε επιβάτες – μετανάστες σε μια υπερταχεία και τρέχουμε προς μια κατεύθυνση που υπάρχει μόνο το τέλος της γραμμής, όπου υπό αυτές τις συνθήκες ο θάνατος είναι σίγουρος.
Θα πρέπει άμεσα να εγκαταλείψουμε αυτήν την υπερταχεία του ΤΟΥΡΜΠΟ-καπιταλισμού που είμαστε επιβάτες, πριν ολοκληρώσει αυτό το ταξίδι του θανάτου.
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια στάση, όπου να ’ναι, για να οργανωθούμε, γιατί μόνο έτσι, μόνο εμείς, θα σταματήσουμε τον καταστρεπτικό πόλεμο με την Τουρκία που είναι προ των πυλών.
Γιατί μόνο έτσι, μόνο εμείς, θα προφυλάξουμε την πατρίδα από τα επακόλουθα αυτού του πολέμου που θα είναι η απώλεια του μισού Αιγαίου, σύμφωνα με τους τούρκικους χάρτες που κυκλοφορούν και παραμένουν αναπάντητοι από την κυβέρνηση.

Εν τω μεταξύ η οικονομία μας ανθίζει και αφού τα λεφτά περισσεύουν, ας παραγγείλουμε μερικά F35 έτσι για να κάνουμε το χατίρι του ελληνοαμερικανικού λόμπι που τόσο χοντρά χρηματοδότησε όλους αυτούς τους πατριδοκάπηλους, του «η Μακεδονία είναι Ελληνική» (λες και υπάρχει και άλλη Μακεδονία), για να βοηθήσουν τον Μητσοτάκη να πάρει την κυβέρνηση και να κάνουν Μπίζνες με αυτόν, αφού οι αριστεροί ήταν Γερμανοπουλημένοι και δεν είχαν πολλές σχέσεις με αυτούς.

Η γενοκτονία του λαού μας προχωράει κανονικά, το 2019 θα περάσουν τις 40 χιλιάδες οι θάνατοι έναντι των γεννήσεων. Είναι σαν να εξαφανίστηκε μια πόλη σαν τα Μέγαρα μέσα σε ένα χρόνο.

Τι λέτε λοιπόν, δεν χρειαζόμαστε μια στάση εδώ;;

Παραφράζοντας την φράση του ποιητή Έζρα Πάουντ που έλεγε: όταν τελείωσαν οι βασιλιάδες, ξεκίνησαν οι τραπεζίτες, θα πω ότι: όταν τελείωσαν οι πατριώτες (ΕΑΜ) ξεκίνησαν οι πατριδοκάπηλοι.

Η παράφραση αυτή, μου προέκυψε ακούγοντας την ομιλία* στην αίθουσα του Δ.Σ Μεγάρων, προσκεκλημένου από τον Δήμαρχο και στρατηγό ε.α κ. Σταμούλη, του κου Καλεντερίδη, αξιωματικού ε.α, πρώην πράκτορα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Αφού βέβαια ο Δήμαρχος κατηγόρησε για άλλη μια φορά, σηκώνοντας το δάκτυλο, τους Μεγαρίτες σαν καναπεδάτους, έδωσε τον λόγο στον προσκεκλημένο του, ο οποίος μίλησε για ένα δίωρο, και επί της ουσίας αυτό που ήθελε, ήταν να μας προωθήσει την άποψη ότι σήμερα τα σύνορα δεν  προστατεύονται από τους εθνικούς στρατούς, αλλά από τις «επτά αδερφές» (κατά το μοντέλο Κύπρου) και μόνο έτσι θα κατοχυρωθούν έναντι όποιας απειλής ή αμφισβήτησης.

Τόνισε μάλιστα και εξήγησε ότι δημιουργείται «τετελεσμένο» με την παραχώρηση των οικοπέδων σε πολυεθνικές ιδιωτικές εταιρίες. Και φυσικά στις δύο ώρες ομιλίας του, δεν ακούστηκε ούτε μια φορά η λέξη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, γιατί έχει δεχτεί την εκχώρηση στους δανειστές των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.

Ω νανάνα του, που έλεγαν οι παλιοί.
Ποιο πράκτορας, πεθαίνεις!

Αυτός και ο Σταμούλης, άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν σαν «οι οδηγοί για την κατανόηση της  αδυναμίας εύρεσης εναλλακτικών λύσεων» για την χώρα μας. Και τονίζω ότι οι δυο αυτοί οι κύριοι, ήταν ένα μέρος των αρμοδίων για την προστασίας της πατρίδας μας, οι οποίοι μας προτείνουν σαν λύση το ξεπούλημά της στις πολυεθνικές, γιατί προφανώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτοί είναι ανίκανοι να την προστατεύσουν.

Τότε σε τι μας χρειάζονται αυτοί, εκτός από του να είναι «οδηγοί της προπαγάνδας»;

Τι λέτε λοιπόν, δεν χρειαζόμαστε μια στάση εδώ, να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του «πατριωτισμού», αλλά και όλες τις άλλες βασικές έννοιες που τόσο πολύ έχουν εσκεμμένα παρανοηθεί;

Ο Δημήτρης Καζάκης λέει ότι: πατριώτης δεν είναι αυτός που αγαπάει μόνο την πατρίδα του, αλλά είναι αυτός που την προστατεύει επίσης.
Ο πατριωτισμός απαντάει σε κοινωνικές ανάγκες.
Είναι κοινωνική ανάγκη η προστασία του τόπου μας, όπως είναι ανάγκη η ύπαρξη του πατέρα εντός της οικογένειας.

Ο Ζάκ Λακάν έχει δώσει στον πατέρα τον ρόλο του φορέα της τήρησης των νόμων και της επιβολής των ορίων εντός της οικογένειας.
Ο Οιδίποδας σκότωσε τον πατέρα του, για να μπορέσει να έχει απεριόριστη ηδονιστική και ανήθική σχέση με την μητέρα του.
Σκοτώνοντας τον, αθέτησε τους νόμους και αμφισβήτησε τα όρια που επιβάλουν αυτοί.

Αυτό κάνουν οι πατριδοκάπηλοι, βοηθούν δηλαδή όπως η κατάργηση και η μετατροπή του πάτερα του σε «γονέα Α», έτσι και η κατάργηση της πατρίδας και η μετατροπή της σε «κοσμοπολιτεία», όπου ο καπιταλισμός θα μπορεί ελεύθερα και απεριόριστα (αφού δεν θα υπάρχουν τα όρια), να διατηρεί τις ανήθικες «καπιταλιστικές ηδονιστικές σχέσεις» του με τους κατοίκους της.

Είναι δυνατόν υπό αυτές τις συνθήκες, με ένα τέτοιας νοοτροπίας στράτευμα, πρώην και νυν, να μην υποστούμε τον διαμελισμό της χωράς μας;

Για να σταματήσει αυτός ο διαμελισμός θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τον εσωτερικό εχθρό, που είναι το υπάρχον πολιτικό σύστημα που μας διακυβερνά.
Αν δεν ξεμπερδέψουμε με δαύτους, δεν θα σταματήσει τίποτα.

Η ήττα που υπέστησαν στις προηγούμενες εκλογές τα αντιμνημονιακά και πραγματικά πατριωτικά κινήματα (πολύ λίγα τον αριθμό), ήταν ακριβώς επειδή δεν κατάφεραν να πείσουν την κοινωνία για την ανάγκη έκφρασής της μέσω των πατριωτικών συναισθημάτων που είναι βαθιά ριζωμένα στους λαούς, τουλάχιστον μετά την Γαλλική επανάσταση, και ότι πραγματικά τα κινήματα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν ο πόλος για την συσπείρωση του λαού μας.

Ελπίζω, στον πραγματικά λίγο χρόνο που μας μένει, να καταφέρουμε να πείσουμε τον λαό μας ότι η συσπείρωση στο όνομα της πατρίδας, είναι η ανάγκη αυτή που θα μας προχωρήσει στο μέλλον έτσι ώστε να αποτρέψουμε τα προαποφασισμένα σχέδια ισοπέδωσης της χώρας μας.

Ο Κώστας Αν. Δέδες είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός, Συντονιστής της Τ.Ο. Δήμου Μεγαρέων του ΕΠΑΜ.