Γίνε Μέλος
Ανάλαβε Δράση
Ενίσχυσέ Μας
Ανακοινώσεις
Εκδηλώσεις
Αρθρογραφία
Επικοινωνία
Menu Icon
Layout Image

Το όραμά μας. Προτάσεις για το τι θα θέλαμε για την Ελλάδα

31 Αυγούστου 2020 9:53 ΜΜ

Προσυνεδριακός διάλογος 8ου Συνεδρίου

του Γιώργου Κούκα

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές

Πάνε δέκα χρόνια από τη μέρα εκείνη που κάποιος υποτιθέμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού πρώτα διέσυρε τη χώρα μας αποκαλώντας την «διεφθαρμένη» όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν, την παρέδωσε έρμαιο στις ορέξεις των δανειστών μας μέσω του μηχανισμού στήριξης, για τον οποίο απερίφραστα και ανερυθρίαστα παραδέχεται ότι «μαζί δημιουργήσαμε» θέτοντας τον εαυτό του στην πλευρά των πλιατσικολόγων. Πάνε δέκα χρόνια από τη μέρα εκείνη που ένας ανίκανος γκαφατζής μυστακοφόρος κήρυξε την έναρξη του εθνικού ξεπουλήματος από το Καστελλόριζο, το οποίο με τις μεθοδεύσεις της σημερινής «κυβέρνησης» μπαίνει στον μακρύ κατάλογο των προς εκχώρηση «αντικειμένων» του πάλαι ποτέ ΤΑΙΠΕΔ. Αυτά τα δέκα χρόνια ήταν χρόνια βίας. Δέκα χρόνια βίαιης μείωσης του εισοδήματος των μικρομεσαίων, βίαιης εξάλειψης της λεγόμενης μεσαίας τάξης, βίαιης αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας, βίαιης αναπροσαρμογής στον τρόπο ζωής, βίαιης εμφύτευσης ενοχών και εκβιαστική μοιρολατρική αποδοχή των «τετελεσμένων» που «δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεγίνουν».

Στα δέκα αυτά χρόνια ο ελληνικός λαός έβλεπε περιορισμένες τις επιλογές του. Αφού δοκίμασε τα μεγάλα κόμματα «εξουσίας», αφού φορτώθηκε στην καμπούρα του «οικουμενικές» κυβερνήσεις και αφού στράφηκε στα μικρά κοινοβουλευτικά κόμματα, επέστρεψε εκεί από όπου ξεκίνησε. Ο λόγος αυτού του κύκλου διαφαίνεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις, άσχετα από το αν είναι στημένες ή όχι: το κριτήριο επιλογής είναι ποιος διαχειρίζεται καλύτερα τη βία. Αυτός είναι και ο λόγος που υπήρξαν τόσα και τόσα πολιτικά μορφώματα που πέρασαν σαν διάττοντες αστέρες από την πολιτική ζωή του τόπου και εξαφανίστηκαν: όλα τους είχαν προτάσεις για τη διαχείριση της βίας και όχι για την εξάλειψη της.

Το ΕΠΑΜ από την άλλη πλευρά είναι ένα μέτωπο που στη διάρκεια όλων αυτών των ετών άντεξε σε πείσμα του κατεστημένου. Και αυτό γιατί ποτέ οι προτάσεις του δεν είχαν ως βάση το «ρεαλισμό» που πρόκριναν οι υποψήφιοι διαχειριστές των μέτρων βίαιης προσαρμογής στις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Οι προτάσεις του ΕΠΑΜ προσανατολίζονταν πάντα στα συμφέροντα του ελληνικού λαού, εστίαζαν στο εδώ και τώρα και όχι στο μελλοντικό φαντασιακό «παράδεισο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και είναι λύσεις δοκιμασμένες διαχρονικά. Οι προτάσεις του ΕΠΑΜ ήταν πάντα τόσο απλές στη σύλληψη και την κατανόηση τους, που έδιναν από μόνες τους την αίσθηση ότι αποτελούν το μόνο σωστό δρόμο για την έξοδο από την κρίση. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε με τους όρους των δανειστών και των κολαούζων τους, there is no alternative (ΤΙΝΑ).

Όμως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ που κρατάει όρθιο και ζωντανό το ΕΠΑΜ όλα αυτά τα χρόνια. Οι περισσότεροι συνηθίζουν να εστιάζουν στο δίκαιο και την ορθότητα των προταγμάτων του ΕΠΑΜ· παρόλα αυτά, τα προτάγματα είναι στην πραγματικότητα οι άμεσες ενέργειες στις οποίες θέλει να προβεί το ΕΠΑΜ μόλις κληθεί να αναλάβει την διακυβέρνηση. Αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Σημαίνει πως το ΕΠΑΜ είναι διατεθειμένο να κυβερνήσει ή να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού και μικρής διάρκειας; Μια κυβέρνηση που το μόνο στο οποίο αποσκοπεί είναι να επαναφέρει την κανονικότητα; Αν ναι, ποια είναι αυτή η κανονικότητα και πως ορίζεται; Αν ζήσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτήν την κανονικότητα, ποια χρονιά μπορεί να είναι αυτή ώστε να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης;

Όπως έγραψα παραπάνω, πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ που κρατάει όρθιο και ζωντανό το ΕΠΑΜ. Είναι μια άσβεστη δίψα και φλόγα ταυτόχρονα που νιώθει κάθε ΕΠΑΜίτισσα και ΕΠΑΜίτης. Είναι το πιο βαθύ μας όνειρο και η κινητήριος μας δύναμη, είναι το σκίρτημα στην καρδιά κάθε φορά που ακούμε τη λέξη «Ελλάδα» ή τον εθνικό μας ύμνο ή όταν βλέπουμε τη σημαία μας να κυματίζει. Σε τελική ανάλυση είναι το όραμα που έχουμε όλοι μας για αυτόν τον τόπο. Ένα όραμα που ακόμα δεν έχουμε περιγράψει στα χαρτιά, αλλά που μοιραζόμαστε όλοι μας.

Θεωρώ πως στο επερχόμενο συνέδριο αυτός πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος στόχος μας. Θεωρώ πως το 8ο συνέδριο πρέπει να είναι το συνέδριο που στη λήξη του θα έχουμε πει σε ποια Ελλάδα θέλουμε να ζούμε. Θεωρώ πως στο 8ο συνέδριο θα πρέπει να περιγράψουμε στον ελληνικό λαό το όραμά μας. Ποια είναι η φιλοσοφία μας, όχι μόνο  για τα τωρινά μας προβλήματα, αλλά για τη συνολική ποιότητα ζωής που θέλουμε να έχουμε ως λαός σ’ αυτό το κομμάτι Γης που αποκαλούμε «πατρίδα».

Έχοντας υπόψη την ιδρυτική διακήρυξη αλλά και όλη την αρθρογραφία από το 2014 και μετά, όταν και εντάχθηκα στο ΕΠΑΜ, έχω καταλήξει ήδη σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με το τι θα θέλαμε για την Ελλάδα διαχρονικά σε διάφορους τομείς. Τα συμπεράσματα αυτά μαζί με κάποιες δικές μου αντιλήψεις τα έχω αποτυπώσει σε κείμενα με τη μορφή φυλλαδίου (βλ. κάτω). Δίπλα τους ακριβώς θα βρείτε γνωμικά, ρήσεις και κείμενα που έχουν καταγραφεί διαχρονικά και που αφορούν τον εκάστοτε τομέα.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Αθήνα, 27/8/2020

Κούκας Γεώργιος
Μέλος της ΤΟ ΕΠΑΜ Γλυφάδας – Ελληνικού

Πατήστε στη φωτο του καθενός εγγράφου για να ανοίξει.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Τα σχόλια στον προσυνεδριακό διάλογο είναι απενεργοποιημένα. Αναρτώνται μόνον εμπεριστατωμένες θέσεις και απόψεις ατομικές ή συλλογικές, είτε αυτόνομες είτε ως απαντητικές ή συμπληρωματικές σε άλλες θέσεις, που θα στέλνονται στην Κεντρική Γραμματεία ([email protected]) με την ένδειξη «Για τον προσυνεδριακό διάλογο».


    Αφήστε ένα σχόλιο